Czas przeznaczenia
Droga ku przeznaczeniu
czas , który nagli..
Wciąż do przodu się rwie,
zakurzone sumienie.
A tak chciałabym,
wśród leśnej natury,
wsłuchać się w ptaków śpiew,
zatopić smutki w odgłosach wiatru.
Odnajdź mnie na końcu drogi,
zamknij w dłoni by,
jeden na milion pocałunków,
odebrał resztki myśli złych..
autor
Amie
Dodano: 2005-07-03 15:59:30
Ten wiersz przeczytano 464 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.