Czas wesela

Powstań, przyjaciółko ma, piękna ma, i pójdź! Bo oto minęła już zima... Na ziemi widać już kwiaty... Winne krzewy kwitnące już pachną. Powstań, przyjaciółko ma, piękna ma, i pójdź! Pnp 2,10-13

"dziewicza biel"
to zbyt śmieszny banał, by Cię opisać
gdy stoisz otulona kwietnym zawojem
zza którego prześwitują
ledwo zielone oczy

w słońcu wyciągasz ku niemu kwiaty
usta spragnione jego bliskości

szalonym migotaniem
opasują was pszczoły-słowa
dźwigając okruszyny miłości

w poszumie oddechu
ukrywasz słodką zapowiedź
odurzasz zapachem...

aż wreszcie
drżąca zrzucasz welon
i przybrana w szmaragdowe szelesty
czekasz
wsłuchana w dojrzewające w tobie
macierzyństwo

autor

lookkas

Napisany: 2005-04-19 Dodano: 2005-04-19 17:31:17

Ten wiersz przeczytano 790 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie