Czas - złodziej

Czas jak złodziej się skrada
Do nas dzieci po cichutku
Biegnie ta wstrętna szkarada
Kradnąc młodość powolutku

Chciwy tej dziecięcej wiary
Magicznego oceanu ufności
Dobroci i czystości bezmiaru
I młodej, szczerej Miłości

Zabiera uśmiech serdeczny
Myśli wabi błyskotkami
Myśli człowiek, że wieczny
Otoczony przyziemnościami

A czas hojnie też daje,
Zmarszczki klei na czoło
Cóż nam biednym pozostaje
Jak nie wziąć kolejnej wesoło

I choć czas-złodziej ucieka
Ja wciąż ufnym jestem dzieckiem
I choć stara opada ma powieka
Patrzę wciąż naiwnym serduszkiem

Kochani, nie dajmy się okraść z dziecięcej ufności.

autor

Piotr_Wójcik

Dodano: 2006-11-28 18:55:16

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie