cze-kai

musisz poczekać pomiędzy krzewami jaśminu
zaglądającego w oczy niczym łza oddechu
przetrzymując doskwierający ból rozłąki niczym kryształ
uwierający w nocy przez rozsypujące się po podłodze pierze

wytrzymasz trudy nieprzespanej nocy skoro nie dano nam wyboru
pochłaniając szklany krzyk przestrzeni i pyłu pochodzącego
z południowego zachodzącego smakiem rozkwitającego nieba

sypiący się w oczy jak czarnoziem bólu u stóp gołych nieba
rozpłomienionych pochodni u wrót nieznanego z bieli

a kiedy zamkniesz przerażone oczy otulone wonią jawy zrozumiesz
niezmącone szlaki chroniące błękitną pomiędzy
żurawiami odpoczniesz niczym jastrząb po walecznej wygrywając
miejsce do życia w mojej i własnej przestrzeni

autor

Emilia Szumiło

Napisany: 2007-07-17 Dodano: 2007-07-18 15:11:14

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie