Czekałam...

czekałam na tę miłość
całe życie złamane,
a gdy już nadeszła...
weszła bez pukania,
jak do siebie,
ujrzała się w błękicie oczu,
lekko musnęła nasze zmysły
uzdrowiła dusze
zapuściła korzenie
w czeluści serc
taka zwykła, codzienna,
najdroższy skarb,

teraz każdy księżyc z Tobą
jest niepowtarzalny,
a gdy nie możemy iść
schowani w dłoniach,
to myśli, nasze rozmowy,
trzymają mnie przy życiu

autor

Imarylis

Napisany: 2004-07-06 Dodano: 2004-09-09 12:08:42

Ten wiersz przeczytano 853 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie