Czekam aż przyleci, odleci i...

Czy stoicyzm to czy rezygnacja,
Ani jedna ani druga racja,
Rezygnacja była pierwsza,
Po pasmie tęsknoty,
Niepewności, pewności,
Spojrzeń i dotyku,
I poczucia wstydu,
Kołowrotku emocji,
Co szarpie i niszczy,
stres przemożny,
jak obietnica spełnienia,
która się nie ziści.
A potem ucieczka,
Bezsilność złowiona,
Dziś już odeszła.
Ból był ogromy.
Dar niewypatrywany,
Co sercem mym trzepał,
I gnał mnie do celu,
Zapomnieć i zdeptać,
Zrozumieć i wyjść z tego.
Było i mi nic do tego.
I tylko serce złamane zostało,
Krzyczy czasami to mało, za mało.
W obojętności szuka ukojenia,
Dystansie, świeżości dzisiaj,
Rodzaj pogodzenia z bez wpływu relacją,
Nie ma znaczenia co i kiedy czyją było racja,
Tylko czasem gdzieś zapach powietrza przypomina,
Czy to była ta miłość jedyna?
Czy tez to co hormony dyktują każdemu,
Jak sercu spragnionemu.
Nigdy nie poznam żadnej odpowiedzi,
Wiec czekam aż przyleci, odleci lub już nie usiedzi.

autor

iwona721226

Napisany: 2020-08-20 Dodano: 2020-08-20 13:49:31

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie