To co oczywiste

Nie stoicyzm a oczywistość,
Nie rezygnacja z wyobrażenia,
Ale nadzieja że, ten dzień co nastaje,
Jest zapomnieniem choćby pozornym,
Lekkością ducha,
Powiewem wolności,
Otwartością dnia tego,
Nieczuciem minionego,

To co porywem, chwilą dla niego było,
Dla mnie brzemieniem się zakończyło.
Nie rzecz w żalu,
A istocie samej,
Tej najważniejszej,
I chcianej i niechcianej,
Tej która góry przenosi czasami,
I tej która ginie gdzieś pomiędzy samotnymi dniami,
Tej która odciąć mi się kazała,
Nie czuć, nie tęsknić, nie zajmować myśli,
Zakaz okrutny obojętność ziści,
Jeszcze strach przed widokiem znajomym,
To tylko głupie serce,
Wiem, że tam jest,
I tak zostanie,
Aż zniknie,
Zdziwionym dniem co nastanie.
Ja daleko w reżimie więziennym,
Nie jest mym widokiem i dniem mym codziennym,
Więc zaśnie wspomnieniem miłości przykryty,
I pójdę dalej w nieznane z nadzieją,
Że moje zmysły już nie oszaleją.

autor

iwona721226

Napisany: 2020-08-18 Dodano: 2020-08-18 21:07:07

Ten wiersz przeczytano 606 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie