Czekam na cud

W zagmatwanych pędzie myśli,
wciąż tylko twoja twarz.
Może sen się kiedyś ziści?
Może siebie Ty mi dasz?

Serce me niespokojnie bije,
wyrywa się z biednej piersi,
chyba... chce rzucić Ci się na szyję,
pośród twych zimnych ramion boleści.

Palce są nieposłuszne,
niebo ruszyłyby z posad,
żeby tylko choć przez chwilę, przecudnie,
pobłądzić w twych jasnych włosach.

Uszy ogłuchły na każdą melodię,
oprócz twego ciepłego głosu tonu,
oczy popełniłyby zbrodnię
patrząc na skórę innego niż twoja koloru.

Możesz przecież wziąć wszystko
-emocje, zmysły, mnie całą- pozwalam,
chociaż wystarczy, żebyś był tu blisko,
a na to i tak szansa bardzo mała...

Bo między nami jest mur
-cały ten okrutny świat,
i nie wygramy bitwy tej,
nawet za pięćdziesiąt lat.

Wszystko jest przeciwko nam,
ludzie, prawo... nawet Bóg.
W więzieniu tych czterech ścian
wciąż jeszcze czekam na cud...

To dla Ciebie Ł... Dzięki Tobie znów piszę ;*

autor

variable

Napisany: 2008-06-17 Dodano: 2008-06-17 00:51:50

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie