Czerwona zaraza

Pamiętasz ? Jak w nocy złapałem Cię za rękę
Spojrzeliśmy sobie w oczy, już wiedziałaś co się dzieje.
Chwyciłaś buty, ja po synka pobiegłem.
Biegnijmy ile sił, po śniegu białym dającym nadzieję.

Noc tak czarna potwornie, gdzieś księżyc się schował.
Mrozem malowane rzęsy, policzki czerwone, skostniałe dłonie.
Pomyślałem, że to koniec. Modliłem, by Bóg nas ratował.

Na krańcu wsi, stara drewniana stodoła stała.
Potrafiłaś tłumić strach. Choć wiedziałem, że się boisz.
Skarb w kocu tuląc kołysanki śpiewałaś
Widziałem w Twych oczach, że z losem się nie godzisz.

O wschodzie słońca domy stanęły w płomieniach
Słychać strzały. Gardła ściskały wspomnienia.
Żal gorzkie łzy wydusił spod powiek
Tak wiele sił, dał nam mały człowiek.

Nadeszli.

autor

Zantes

Napisany: 2018-12-11 Dodano: 2018-12-11 12:27:03

Ten wiersz przeczytano 1427 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie