Czerwone maki

Sabotażyści wszystkich niepojętych myśli moich
Polegliście z nimi razem na polach czaszki bitewnych
Rytm pędzących wyobrażeń przerasta rzeczywistość senną nawet
I idziemy tak razem brodząc pomiędzy duszami niepewnie
Ja za rękę trzymam, moja ręka obejmowana, trzyma rękę Twoją
Poliestrowa czerwień krwista rozlewa się na cielistej bladości ramion

Czerwone maki wydają się blednąć
Czerwone maki wydają się blednąć

Wyzwalacze wszystkich kręgów wcieleń moich
Wyłażą o zmroku by zalać goryczą usta spękane
Kokietują powabnym spojrzeniem trzaskające skronie
Na gramatycznych potyczkach grzęźniemy bezsennie
Zdesperowane powieki zaznają ukojenia w nikczemnych źrenicach

Czerwone maki wydają się blednąć
Czerwone maki wydają się blednąć

autor

radius

Dodano: 2012-07-03 00:15:08

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie