Człowiek
Zakochana jestem nie w oczach cudownych.
Zakochana jestem nie w ustach
najsłodszych.
Zakochana jestem nie w ciele
człowieczym,
lecz lisciach, w kwiatach,
w maju tak wietrznym jak moja dusza.
Za chwilę, być może ktoś powie, że słowa są
niczym studnia,
bez dna i bez wody,
lecz słowa to wszystko, co wiatr południowy
ukarze
oczom wędrownych lirów.
Słowa to pieśń słowików na górze pełnej
drzew.
Słowem nazwała natura Człowieka.
Człowiek to pieśń i krzew prawdziwego
ideału piękna.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.