Człowiek

Ciało, serce, dusza, rozum i wolna wola.
Pośród nich zapewne najsłabsze bywa ciało,
które choć panuje, nie wie, jak to się stało,
że gaśnie, umiera, że rośnie w nim niedola.

Dusza też jest licha, kiedy grzechu niewola
tworzy chaos, piekło, w którym czasu zbyt mało,
by odkryć wrażliwość, dobro, zacność, wytrwałość,
choć jest w niej sumienie, drogowskaz i busola.

Jak piękne są jednak ludzkie ciało i dusza!
A życie, choć słabe i czas je wciąż rozkrusza,
to wielki plan Stwórcy, wieniec dzieła stworzenia.

A ty kim tu jesteś w tym gorzkim od łez morzu?
Czy głazem milczącym na pustynnym bezdrożu?
Czy Boga wielbiącym ufnym świadkiem istnienia?

autor

Janusz Krzysztof

Napisany: 2018-03-14 Dodano: 2018-03-14 19:20:43

Ten wiersz przeczytano 1557 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Sonet Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie