Człowiek i As
W pewnym szpitalu
w zielonej sali,
człowiek w uśpieniu
spotkał się z czasem.
A że był śnięty
nie zaś uśpiony,
słyszał rozmowę
chirurga z Asem :
Ciało człowieka,
to twór partacki,
miało być ono
przecież na wzór
i podobieństwo
z największym Asem
To kupa złomu –
tak twierdził ów.
Wtedy As nagle
z rękawa szepnął:
To tylko człowiek
myśląc w tej sprawi
wietrzy nadzieję
w dobrym śniadaniu.
Ufa wieczerzy
że mu ją sprawię.
Komentarze (3)
Dzień dobry. Człowiek na wzór Asa? Pozdrawiam
serdecznie
myśląc w tej sprawi...?
Smutna ta reflesja
wwp., podoba się, bo skłania do głębokiej refleksji -
tylko, czy aż? Co na to As?