Człowiek samotny
Jego oczy są szaklone łzami,
Twarz taka smutna.
Uczucia zbłądzone,
Myśli zagubione.
Człowiek samotny,
Nie kochany, przez
Wszystkich odpychany
Nie znający swej drogi.
Szukający życiowych celów
Popełniający wiele błędów
Zadający pytania po co?
Dlaczego? na co? komu?
Jego życie potrzebne?
Człowiek próbujący odebrać sobie życie
Tak czuję się człowiek smaotny,
Taki jak JA !!!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.