człowiek się boi

człowiek się boi
człowiek się boi jakby strach
odziedziczył z matki i Boga
i krzyczy
zaraz gdy przyjdzie na świat


z otwartymi
i zatkanymi mlekiem ustami
nie przestaje krzyczeć
miotać się
i bać


jak płatek śniadaniowy
w głębokiej mętnej misce


jego strach zaczyna się i
kończy na A
później jest
bardziej skomplikowany
i sprytny


jak instynkt psa
i inteligencja człowieka
w jednym


ręce wypędzają go z przestrzeni


palce ukrywają twarz
ale strach podchodzi
bliżej
przycina je elegancko
u nasady
i śmieje się
jak Joker

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2011-03-29 20:25:41

Ten wiersz przeczytano 701 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie