o człowieku...

chyba jestem głupia skoro takie bzdury pisze..heh

Idąc na oślep w noc piękną,
wśród trupów ludzi nieznanych,
wpatrując się w gwieździstą ciemność.
Idzie.....
Idzie człowiek nieznany.....

Otulony chłodem i zimnem,
we własnym ciemnym umyśle.
Milczący....
A jego myśli,sa mu tak bardzo bliskie.
Walczący z przeciwnościami nie zleknie się chłodu ni mrozu.
Upadając zawsze powstanie,
czekając na dary losu...

Patrząc z daleka na niego,
nie ujżysz w nim człowieka..
Ujżysz ból i cierpienie, co w sercu jego czeka.

Zamkniety we własnym tragicznym smutku, otulony cierpieniem, płaczacy bez skutku...

pozdro for all!

autor

Lucy

Napisany: 2005-01-16 Dodano: 2005-01-16 11:40:57

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie