Czuję
Czuję ze muszę odejść
Że muszę odejść w dal
Z ciążącym sercu lodem
Niech ci nie będzie żal
Czuję ze muszę zacząć
Zacząć na nowo żyć
Na nowo rozpoznać siebie
Po prostu z sobą być
Czuję że coś nas wzywa
To chyba duszy czar
To z serca się wyrywa
Otwiera wielki gar
W tym garze my skąpani
W topieli wielkich mórz
Na nowo pojednani
Jesteśmy w sobie już
autor
muluc607
Dodano: 2023-07-17 09:50:03
Ten wiersz przeczytano 399 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Odczytuję w tym wierszu rozterkę,
pozostając w refleksji,
pozdrawiam serdecznie:)
Czasami i tak bywa.
Jednak nie odchodzenie a godzenie najcenniejsze i
najważniejsze.
i tu się sprawdza =
"bo czucie i wiara więcej mówi do mnie, niż mędrzec,
szkiełko i oko."
Czyli udało się pojednać? :) dobrze