Czuwam

Pajakowi

Umarłeś człowieku,
jeszcze nie wierzę.
Pokaż żeś martwy,
a zwrócę ci wszystko.
Będziesz się cieszył swobodą mówienia.
Mówisz za dużo!
Będziesz się cieszył swobodą pisania.
Piszesz za dużo!
Nie tam kładziesz słowo gdzie trzeba.
Los wypełniłeś, nie jesteś potrzebny.
Będę czuwał wraz z opatrznością,
byś nie hańbił sakramentów.
Grzech swój zanieś do grobu.
Nie stawaj mi na drodze,
bo nie chcę krzywdzić nikogo.
Zdarzyło się, trudno, los nie szczędzi nikogo.
Niosłeś słowa, jak pająk sieć.
Czuwam ,byś nie zaczął od nowa.
Jestem gotowy wbić szpony,
ugodzić jak najgłębiej.
W obronie szczęścia bliskich,
człowiek jest gotów na wiele.
Pamietaj o tym człowieku,
zanim znów wypowiesz słowo.
Pewnie juz niedługo będzesz miał wiele pokus,
pohamuj wargi i serce a zyskasz spokój duszy.
Zwrócę ci wolność Pająku, gdy na nią zasłużysz.
To, że z przyjaciela, stałeś się mym wrogiem,
zasługą słów jest twoich, które kierujesz na oślep.
Nie depcz sakramentów, a bedzie ci lepiej.
Chcę juz spokoju, dość mam rozterki.
Chcę w szarych dniach odnaleść szczęście.
Tulę do serca moje dwa słonka,
tak już niech bedzie na wieki.

autor

blu

Napisany: 2006-11-16 Dodano: 2006-11-16 11:07:14

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie