Czwarta współrzędna

Zapachnieniem odurzyło i wybyło.
Rozkleiło, jak plakaty, kilka chwil.
Po czym... w mroku, jak w gęstwinie w nim się skryło.
Zagadkowo... chociaż przyznam - miało styl.

Teraz wiszą rozlepione i zastygłe,
aż zegary przystanęły ogłupiałe.
Niegdyś chwile, były całkiem niedościgłe,
teraz wiszą, w gęstym mroku sztywne całe.

Dziwna sprawa, przyznać muszę - nietypowa.
Czas jak ciasto, możesz śmiało kroić nożem.
Od absurdu, rozbolała mnie już głowa,
przed oczyma - Króla Ducha - widzę łoże.

Ale idę, aby przyjrzeć się im z bliska,
zwykle gnają. Bezrozumne. Opętane.
Nagle jedna, niczym bańka wody pryska,
ukazując swoje wnętrze niepoznane.

Przystanąłem, aby zgłębić to zjawisko,
jakbym przez nią, był do tego wyznaczony.
Z przeświadczeniem, iż zobaczę teraz wszystko
- niepodzielną ciągłość czasu, lub - chronony.

I ujrzałem całe wnętrze, jak na dłoni.
Zrozumiałem do tej pory niepojęte.
Bezcennego czasu, w życiu - masz nie trwonić.
W jądrze chwili - ludzkie losy są zaklęte.



excudit
lonsdaleit

00:01 Czwartek, 19 stycznia 2012 - ...

autor

lonsdaleit

Dodano: 2012-01-19 00:00:57

Ten wiersz przeczytano 908 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie