Czy noc może trwać pół roku?

Wychodzę ogrodem po zmroku.
Skręcam w aleję zapomnienia.
Jakbym był w amoku,
Moja smutna róża nie odbija cienia.

Wędruję pod wzgórze samotności,
Krętą wieczną, ciemnawą nocą.
Tu stoi ławka wypalonej miłości,
Moje myśli i gesty mimowolnie się rodzą.

Siedzę na niej, sam oczywiście,
Pożera mnie niema platonika.
Przypomina mi ciebie mgliście,
Nawet bzdurna,brzozy,witrzna mimika.

autor

my_lil

Dodano: 2012-01-26 12:15:43

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie