Czy to się godzi

Odprowadziłem cię na dworzec,
Kwiaty przyniosłem, które lubisz.
A ty wymyślasz mi od stworzeń,
I ciętym słowem przeszłość gubisz.

Nawet ci jeszcze pomachałem,
Choć udawałaś, że nie widzisz.
To nie był kaprys, ja tak chciałem,
Więc czemu ze mnie tylko szydzisz.

Bilet dość drogi też kupiłem,
Nie dziw, że w jedną, tamtą stronę.
Za dużo gestów uczyniłem,
Żegnając ciebie, byłą żonę.

Jaki idiota, daj przykłady,
Potrafi dźwignąć ciężar owy.
By mieć dowody jawnej zdrady,
Spokój zachować własnej głowy.

Inny by zabił choćby młotkiem,
Udusił workiem, pociął piłą.
A nie nazywał ciepło, kotkiem,
Albo istotą bardziej miłą.

Ja tolerancji mam nawyki,
Nabyte dawno już, przed tobą.
Po co mi kłótnie, głośne krzyki,
Wolę rozsądną być osobą.

Stąd, i te kwiaty, i ten dworzec,
Bilet, choć drogi, pożegnanie.
A ty wymyślasz mi od stworzeń,
Czy to się godzi tak… kochanie.

autor

Grand

Napisany: 2011-01-01 Dodano: 2011-01-16 11:27:50

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie