daj
ideałowi
nie mówić nic ciszą. rozmawiać
milczeniem. kłaniać sie swoim ideałom
byleby tylko rozumieć dech uśpionego
słowa
które ukryte zostało w kieszeni czapki
bez nauszników. zamykam oczy poduszką
pióra sypią mi się na głowę. a ja
wciąsz wiruję z nimi. pragnąc tylko
jednego
czy ja ci to muszę mówić?
daj mi swoje zdjęcie
nim odnajdę głowę
schowaną pod ostatnie pióro
autor
Emilia Szumiło
Dodano: 2006-08-10 01:19:46
Ten wiersz przeczytano 557 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.