DALEJ MŁODZI PRZYJACIELE !

A może gdybym był jak ten warchoł
Co w ręce niesie sztachetę a w ustach bluzgi
Może wtedy by się ze mną liczyli
Może wtedy zyskałbym szacunek ludzi

Za nic mają nas, ludzi z przyszłością
Tych co się uczą nie krzyczą nie biją
A kulturę i serce krwawiące na tacy noszą
Dlaczego nas nie widać? bo jak sól co z ziemi

Niech myślą ze słabi że nic nie poradzimy
a my dobrze wiemy kto wzrusza fundamentami
Gdy przyjdzie pora zjednoczymy się w jedne słowa
Młoda polska, niech biją nam dzwony

że w olimpiadzie Nerona udziału nie wziąłem
Że nie wiedzieli jak z bólu krzyczę
Tak samo wy młodzi przyjaciele
Idźcie prosto przed nieba błękit

Dlatego że mogę spojrzeć w oczy lustra
Ale nie że nie rozumiem co zrobiłem
A dlatego że wiem co powinienem
A ci nie zrozumieją jestem tego pewien

Byś był pierwszy co za tłumem
Jak owce ciemne kierowane przez pęd
Krzyczał rzucał razem kamienie
A ja stoję i nie wierzę że to możliwe

Patrzmy na to nie przejmujmy się w ogóle
Chodźmy też razem młodzi przyjaciele
Niech rozum wyznacza nam nowe cele

autor

mateo.g

Napisany: 2007-09-02 Dodano: 2007-09-02 23:07:11

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie