Daleko
Śnieg sypie dookoła gęstymi płatkami,
a my znowu daleko, a my znowu sami.
Świat sennie się przytula do białego
puchu,
my tylko do słuchawki trzymanej przy
uchu.
A wieczorem, gdy wszystko zasypia w tej
bieli,
my także zasypiamy w swej pustej
pościeli...
autor
Żonaty1967
Dodano: 2005-08-20 00:02:15
Ten wiersz przeczytano 418 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.