DALIA
Taka ciężka
jakby bycie kobietą ważyło
taka różowa
spuchniętym różem
spuchniętą czerwienią
intensywnym żółtym
mocuje się ze słońcem
wielkogłowa
balansuje brzemiennie
tylko łabędzie i żyrafy
mają prawo do silnej szyi
musująca
we włosach
musują perełki szampana
to może być biały szampan
płonąca
w ogniu
twarzy
krucha
meduza, którą niebo wyrzuciło na brzeg
czasem dziewczynka
w komunijnej sukience
komunijnej fryzurce
a zwykle
odblaskowy latawiec
pękata makówka
rozgrzany kłos
orzech
na cienkiej gałęzi
pomarańczowy melon
który musiał podnieść się z ziemi
bezwstydna nadąsana pierś
Dalia
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.