Dar pisania
Jak czesto tknieci wlasnymi przezyciami
siadamy przy stole z dlugopisem i
kartkami.
I ukladamy wiersze o tym co nas
spotkalo,
o tym co bylo mile albo co mniej lub
bardziej bolalo.
O tym co widzielismy lub zobaczyc
chcemy,
o uczuciach,zdarzeniach,zjawiskach
piszemy.
Przezucamy na papier,to co dla nas
najwazniejsze,
co uwazamy za ciekawe,smutne lub
smieszniejsze.
Po prostu wszystko,co nam dusza dyktuje
i to co kazdy w sercu swym czuje.
Nie bojmy sie innym czytac naszych
wierszy,
bo dar pisania jest najcenniejszy.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.