Dawałam...

Spłodzili mnie rodzice
kochali nad życie
troską otaczali
przed złem ochraniali

Mało nieufności wpoili
bo sami szczerzy byli
dzielić się nauczyli
kochać z serca chwili

W życiu rady stosowałam
sercem nie rozumem kierowałam
ufnie w oczy patrzyłam
aż na koniec sparzyłam

Choćbym bardzo chciała
nie będę już kochała
bo otwierając duszy wrota
nanieśli mi błota

Fałszem mnie karmili
prosto w oczy patrzyli
obłudę wielką odkryłam
i w samotności skryłam

Moze ciało będzie pieszczone
lecz serce już nie zostanie uwolnione
bardzo chcialam być kochaną
nie pozwolę być wykorzystywaną

Jak wampiry energię ze mnie wysysali
nawet kochać się pozwalali
wierząc w ich uczuć szczerości
dostali odemnie tyle miłości

Z ufnością mężczyznom duszę dajemy
bywa jednak że same w zamian niewiele dostajemy..

............ Zycie... ........

autor

Lwiczka

Napisany: 2007-05-04 Dodano: 2007-05-04 07:05:06

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie