degrengolada

kona w samotnym bólu zdradzone serce
tańczy nad przeznaczeniem obojętna śmierć
ludzkie cienie w rozpaczy zbierają klęskę
jej poczucie zabija wysiłek i trud

skryta w zabalsamowanej szlachetności
świadomość samotności nie przemija
czarna karma tłumów walczy z jaźnią o byt
tu niemocy tęcza rozdziera się o krzyż

przerażenia chmury boleśnie tną otchłań
niebieskie podwoje zaniechaniem stracone
ten świat w którym to śmierć stała się biznesem
odrażające upiory skrywają bluźnierczym kirem

zbiorowy obłęd ukazuje upadek
moralności cienie nieśmiało zerkają
odkupienie demonem wolności
krwawym rozdarciem wegetuje w człowieku

Argo.

autor

Argo

Napisany: 2020-04-30 Dodano: 2020-04-30 12:25:48

Ten wiersz przeczytano 966 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie