DEPRESJA

Zamknięta w czterech ścianach,
Odgrodziła się od wszystkiego.

Zamknięta w czterech ścianach,
Żyła obok zła wszelkiego.

Lecz ścianki za słabe zbudowała,
Aby nic wokół nie zauważała,

Żyła pod szklanką przykryta,
Zamknięta w sobie, snem spowita,

Lecz nadeszła ta chwila, ta w której
Otworzyły się oczy jej,
Przejrzała,
I się załamała
Tym co ujrzała.
Sensu życia nie widziała,

Lecz siły trochę miała w sobie,
Że wyciągnęła rękę ku drugiej osobie,

I pomoc z jej strony otrzymała,
Której tak bardzo potrzebowała.

Zaczęła przez szklanki ścianki przenikać,
I w głąb siebie samej wnikać.

Co jej duszę zaprząta, zrozumiała,
I sama nad sobą zapłakała.

Teraz świat innymi widzi oczami.
Już nie do końca przesiąkniętymi łzami.

Powoli wiarę w siebie zdobywa,
I nic przed ludźmi nie ukrywa.

autor

Cari-P

Dodano: 2007-02-12 01:29:02

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie