Depresja

Są dni kiedy nie chce się wstać,
Kiedy życie naprawdę boli,
Kiedy duch męczy się w ciała niedoli
Wtedy marzę, by wiecznie spać
Nie czuć, nie płakać, nie kochać,
Przestać nocami szlochać,
Nie użalać się nad sobą więcej
Niech to życie skończy się prędzej.
Ten ból, ból istnienia
Silny i nie do przezwyciężenia
Rodzi w umyśle grzeszne pragnienia,
By jednym cięciem brzytwy zakończyć swoje cierpienia.
To rozwiązanie dla tchórzy
Kołacze się w myślach, gdy czas się dłuży.
Świadomość że całe zło może zniknąć - kusi,
By zawiązać pętlę i się udusić.
Kiedyś to zrobię lecz nie dzisiaj jeszcze
Teraz głęboko wciągnę powietrze
Zwlokę się z łóżka, uśmiech przykleję,
Do lustra szklaneczkę whisky wychleję
I zacznę kolejny dzień na przekór sobie
A jutro … może jutro to zrobię…

autor

Debora Wogel

Dodano: 2008-10-21 00:21:05

Ten wiersz przeczytano 794 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie