Depresja

Czy już się poddałem, czy jeszcze powalczę?
Czy wrócę na tarczy, czy też dzierżąc tarczę?
Tak mało mnie dzieli, moment chwila ledwie...
Rozum figle płata- Złudne. Niepotrzebne.
Nadzieja i wiara w sprzeczności chaosie,
I być albo nie być roztrząsam żałośnie...
W kompleksie niższości się łudząc, że znaczę,
W gestach bezsilności- do poduszki płaczę...
Cienka jest granica, między "być" turami,
Słabszy moment, chwila i "...nie ma go z nami..."
Życie tak nieważne, prymitywnie proste,
Gorzkie, domorosłe, swojskie i tak obce...
Strach paraliżuje, wyobraźnia blednie.
Jestem sobie ważny, dopóki nie zdechnę...
Obsesyjnie myślę: kiedy, jak, dlaczego...
I argument główny, że to wszystko jedno...
Tylu takich było. Tylu takich będzie.
Jam tylko momentem w wielkim czasu pędzie...

autor

swicha

Dodano: 2012-02-25 12:45:28

Ten wiersz przeczytano 657 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie