Depresja
Nie ma już nic,
prócz smutku
i rozczarowania.
Umilkł śpiew,
zasnął świat.
I tylko w ciszy słychać
echo spadających
na ziemię łez.
Nie ma już nic,
prócz strachu
i złorzeczeń.
Zapadł zmierzch
i wkrótce nadejdzie noc.
Ostatni będą pierwszymi,
którzy podzielą
Wertera los?
autor
Jan Hieronimus
Dodano: 2016-09-19 13:35:27
Ten wiersz przeczytano 949 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Depresja potrafi zniszczyć do cna. Dobry wiersz,
przemawia. Pozdrowienia przesyłam-:)
W Bogu siła
kiedyś napisałam...
w chaosie zamknięte
przerwane wpół
słowa
te same myśli
od nowa
wciąż od nowa
smolisty wir je wciąga
na dno
gdzie
tkwią odrzuceni
Można z tego wyjść, trzeba tylko bardzo chcieć
Dobry wiersz, Janie.
Serdeczności
Z depresji wielu wyszło po równi pochyłej i odnalazło
się w rzeczywistości...pesymizm czasem wszystko
skreśla już na starcie...pozdrawiam serdecznie
Depresja to wredna femme fatale.
na ziemie łez" - ogonek [ziemię]
wiersz który dociera.
czuje się ten wiersz, do bólu.
To jest bardzo dobry wiersz.
Świetny refleksyjny tekst,
napisany w stylu, który
trafia do mnie.
Miłego wieczoru:}
"Rozdarłbym sobie czasem piersi i roztrzaskał mózg, że
tak mało można dla siebie znaczyć!"
To najbardziej wstrząsający dla mnie cytat z Wertera,
opisujący ten okrutny stan.