Depresja

Wstałam rano przed ptakami,
obudziłaś mnie słowami.
Znowu będę dziś przy tobie,
szeptać będę słowa wrogie.

Znowu trochę cię nastraszę,
strach w twych oczach znów zobaczę,
i to piękne zniechęcenie,
to wszechmocne zobojętnienie.

Powykrzywiam świat na opak,
i pozbieram cały brokat,
słońce kirem ci zasłonię,
będziesz myślała tylko o mnie.

Poszłam wolno do łazienki,
pozbierałam szkło z butelki,
potem nawet się nie myłam,
byłaś przy mnie,wiem że byłaś.

Kiedyś z tobą zwyciężyłam,
długo,dzielnie wręcz walczyłam,
dziś gdy twarz twą znów ujrzałam,
nie walczyłam,posmutniałam.

Czy dam radę?
Czy mam siłę?
czy znów ciebie zła zabiję?

autor

Sara SZost

Napisany: 2001-02-11 Dodano: 2007-04-28 11:21:14

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie