Deszczowy dzień

Już wrzesień. Winogron zrywam kiść.
Zawzięcie wysysam lata smak.
Ze dwieście, czas karze czekać dni,
by wreszcie, do lata znowu wpaść.

A z góry miarowy sączy deszcz.
Ponury jest ranek, dobrze wiesz.
Kot bury ulicą szarą mknie.
Rozczulił, nie tylko pewnie mnie.

Parasol wyrasta niczym grzyb.
Bliźniaczo. Następny! Ktoś je siał?
Chłodnawo. Jesienią kicha ktoś,
gdy płaczą chmurzyska, mam już dość!

Bańkami kałuże straszą wciąż.
Omamić dobrą pogodą chcą.
Z ptakami odfrunąć pragnę w dal,
odplamić część nieba, kiedy w dżdżach.

W parapet kropliska tłuką i,
(„Szkło napełń” - ktoś podpowiada mi)
kołacze się w głowie prosta myśl:
„Ty bracie, piechotą w lato idź!”

autor

MariuszG

Napisany: 2017-09-04 Dodano: 2017-09-04 08:38:35

Ten wiersz przeczytano 1699 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie