JESIEŃ

ona płacze deszczem
tańczy z wiatrem pijana
tuli się do naszych ubrań
i paletą barw upaja

deszcz jest dla niej strugą łez
po policzkach drzew kapiących
czasem burzą westchnie też
i zasypia w liściach schnących

kiedy biega po ulicach
i z ptakami kluczem lata
tęsknią kwiaty te w donicach
gdy bluszczami je oplata

nawet słońce rozmarzone
pląsa chmurom po policzkach
i z jesienią o poranku
spija rosę na uliczkach

tworzy lustra kałużami
i na drzewach kładzie szadź
pieni rzeki pragnieniami
tak do zimy będzie grać

a gdy wiatry już ucichną
krople deszczu skończą łkać
drzewa szronem się okryją
jesień w liście pójdzie spać

autor

Sfinx

Dodano: 2006-11-20 19:52:11

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie