Deszczowy dzień, czas wspomnień.

Kolejny dzień, kolejny monotonny dzień.
Ciąg zdarzeń, takich samych jak każdego dnia.
Włóczę sie od pokoju do pokoju, nie wiedząc zbytnio co z sobą zrobić.
Wchodzę do kuchni, dochodzę do okna...
Staję na palcach, by zobaczyć cokolwiek.
Spoglądam przez szybę, patrze na zachmurzone niebo,
szary obraz rozciągający się dookoła.
Gdzieniegdzie widać ludzi, którzy szybkim krokiem zmierzają w kierunku swoich domów.
Pierwsza kropla spada na szybę, jak na policzek łza.
Za nią kolejna, i kolejna ...
Zaczyna padać, coraz mocniej i mocniej.
Zafascynowana tym co dzieje się na zewnątrz biorę parasol.
Zakładam też palto, które od lat wisi w szafie, ubieram buty i wychodzę.
Zmierzam w kierunku parku.
Stara huśtawka wisząca na drzewie od lat, przypomina dzieciństwo.
Patrząc na nią widzę zdarzenia z przed kilku lat.
Odstawiam parasol, siadam na nią, choć mokra cała...
Próbuje ją wprawić w ruch.
Bujam się coraz wyżej i wyżej, zapominając o tym co dzieje się dookoła.
Wracam pamięcią do czasów, gdy nie przejmowałam się niczym.
Gdy miałam swój własny, mały świat i nic mnie nie smuciło.
Gdy wokół były same przyjazne twarze, a nie chamskie uśmiechy.
Tak bardzo chciałabym wrócić do tamtych lat ... Lecz za późno już ...

autor

susi

Napisany: 2008-03-04 Dodano: 2008-03-04 17:55:21

Ten wiersz przeczytano 632 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie