Diabeł i Aniołeczka

Na ślubnym kobiercu stanęli pospołem
wybielony diabeł, przystojniak z Aniołem.
Od bardzo dawna robił różne podchody
do ślicznej, niebiańskiej aniołeczki młodej.

Po ślubie w diablą skórę szybko obrastał,
wyrosły mu rogi, ogonem wciąż chlastał.
Bardzo zazdrosny o piękną Aniołeczkę
zamknął ją do celi, powiesił kłódeczkę.

Siedziała biedaczka bez chleba i słońca,
obelgi, wycie, krzyki, nie miały końca,
uszczuplał jedzenie, strach wielki posiewał,
wciąż trzepał ogonem, wył, czasami śpiewał.

Anieli szukali ślicznej dookoła,
na zwiady wysłali starszego anioła.
Gdy nagle obcego przed drzwiami ujrzała,
do środka wpuścić wcale nie zamierzała.

Najpierw sprawdziła rogi, ogon macała,
chciała wiedzieć dokładnie z kim się zadała,
była ostrożna, bo już raz się sparzyła,
i zamiast Anioła diabła poślubiła.

Nie zawsze ślubne sprawdzą się obietnice,
kobiety zmienią się w żmije, czarownice,
a mąż kochany, nie chcę by o tym wiedział,
często się zmieniał w świnię, diabła, niedźwiedzia.

Dlatego radzę wszystkim mili, kochani
przed ślubem trza zrobić dokładne badanie.
A jak potem chcesz zostać szczęśliwą żoną
zacznij badanie wprost od rogów, ogona.

Bo teraz na świecie są różne zdarzenia,
ludzie przechodzą dziwne przeobrażenia.
Anielską przysięgę składają przy blaskach,
po ślubie im rogi i ogon wyrasta.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2016-08-29 Dodano: 2016-08-29 09:04:49

Ten wiersz przeczytano 2893 razy

Oddanych głosów: 45

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie Okazje Imieniny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie