Diamentowy proch niespełnionej...

Będzie cicho
w przyszłości samej.
Każdy wydźwięk samotności już umarł.
Warto było.
Co zostawię?
Diamentowy proch niespełnionej miłości...

Renesans istnienia.
Dynamiczne machnięcie ręką na przeszłość.
Ją wspominam
swoim bladym portretem w lustra odbiciu.
Nowym wyrazem twarzy się witam.
Pod presją inspiracji ideałem
namiętnie oddycham.
Obecny problem?
Zwiedzać miejsca marzeń,
czy stworzyć sobie tutaj miejsce z marzeń?

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2013-04-30 Dodano: 2016-02-08 23:07:55

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie