Dies irae, dies illa

Dies irae, dies illa był wczoraj.
Nie zauważyłem.
Umknęła mi podana o tym w telewizji informacja,
Gdzieś pomiędzy powodzią a krachem na giełdzie.
Cóż, trochę szkoda, tyle na niego czekałem...
Zauważyłem to dziś rano, gdy się obudziłem.
Zorientowałem się, że mnie nie ma.
Poszedłem na sąd ostateczny - w końcu już czas.
Spotkałem tam sąsiada. Mówił, że Staśka do piekła zrzucili.
Gramy w pokera. Niedługo nasza kolej.
Przyszedł po nas anioł z notesikiem.
Odznaczył nas.
Poszliśmy.

autor

Carramba_Cortez

Napisany: 2007-07-22 Dodano: 2007-07-22 09:27:48

Ten wiersz przeczytano 557 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie