Dla Adriana
Wiersz dedykuję Ś.P Adrianowi Gierada mojemu bliskiemu Przyjacielowi. Niech ten wiersz bedzie dla jego bliskich otuchą i przypomnieniem iż mimo że odszedł zawsze bedzię naszym opiekunem.
Dlaczego On i czemu tak?
Po co mu ten czarny frak?
Otepiały, zamyślony
W głowie noszę wspomnien tony
O jedynym i wspaniałym
Przyjacielu ukochanym
Synu, bracie i kochanku
Wnuczku, kumplu, wychowanku.
Nie odchodzisz, będziesz z nami
W sercach Ciebie zachowamy.
I choć ciało pochowane
Słowo moje dotrzymane
Że już zawsze i że wszędzie
Pamięć o Tobie przywoływana będzie.
Komentarze (1)
Czytajac bardzo sie wzruszylam czyli wiersz napisany z
wielkim uczuciem smutku po odejsciu przyjaciela
zwlaszcza ,ze wnioskuje ze byla to mloda osoba ...i
tylko mozna zapytac dlaczego???...ale na to pytanie
nikt nam nie odpowie...