Dla kogo?
Dla kogo pisałam?
Dla kogo chciałam być?
Dla kogo żyłam?
Dziś nie ma to już sensu
Odeszło wszystko
Zostało nic
Odrodzona ja odlazłam wreszcie swoją
drogę
I pójdę przez wieczność, nie na skróty
Drogą prostą i pokręconą
Jak moje włosy
Kochającą jak moje serce świat cały
Jak kiedyś kochałam każdego z Was
A dziś już niewiele mi wspomnień zostało
Odeszły
Ale zawsze gdzieś ich cząstka pozostała
Pisałam dla Was, dla niego, dla Ciebie
Chciałam być dla tego świata kimś ważnym ?
choć pozostałam sobą
Żyłam ? i nadal oddycham i czuję wiatr we
włosach
Kocham i być może zostanę pokochana
Jestem! I będę !
Komentarze (2)
Wiersz pełen nadziei. Ostatnie wykrzyknienia dodają
ekspresji, ładnie.
Piękny wiersz. Dobrze wyrażona nadzieja na miłość.
Pozdrawiam