dla kogo ja piszę... [ te...

przecież nie zawsze ma się natchnienie [...] taka szczera odzywka.

`zaiste piszę do szuflady ... ? `

Ach! zabrakło mi natchnienia!
patrzę, piszę. i zdziwienia...
Kreśląc kolejne, zardzewiałe słowa,
pisałam je ciągle. i wciąż. i od nowa.
Rym nie taki, rytm diabelski...
chaos totalny. chaos wszelki.
Tracę wenę... tracę twórczość.
na mej kartce wciąż pochmurno....

A dla kogo właściwie piszę...?
ani krytyk, ni pochwał nie słyszę.
Wciskam klawisze, ja się poświęcam...
dla tego pospolitego wiersza...
zaiste...

Może jeszcze nie jestem gotowa,
a może poprostu muszę zacząc od nowa.
ale imego serca i mojej duszy,
żaden nowy wiersz, nie zmieni, choć poruszy...
szufladka?
bej ?
choć decydować
zdecyduję się,
moje wiersze i tak tracą sens...

Może uznacie mnie za wariatkę.
Może uznacie mnie za psychiczną.
ale spróbujcie jakoś zrozumieć...
tą moją
frazę... nieliryczną.

autor

samOtna

Napisany: 2007-12-07 Dodano: 2007-12-07 21:56:44

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie