Dla Przyjaciela

Niebo czerwone ponad głowami świeci
Kroplami mojego słowa
Każda droga którą widzę przez mgłę
Jest tak samo poraniona
Nie wierzę w słońce bez serca
Które, którego kochać nie przestanę
Zranionego głosu, zapalonej duszy
Już nie ugaszą burze
Nie spalą najdalsze z krain
Zanim czas mój nie umrze...
Cichym szeptem zostawiam ślad
Że w nic poza nami nie wierzę
Że sercem swym śledzę
Każdy życia błąd, każde słowo
Które wzmogło tą burzę...
Każde myśli gdy tchórzę
Powiedzieć słow choć raz
Na skrzyżowaniach rąk
Spaloną chustką wycierać
Miliony łez nie przestających wypływać...
Przeplatać jedynie w myślach słowa
Których wydobyć marzeniem nieosiągalnym
Ponad bólu przepaścią...
Ten raz... Może nie ostatni
Unieś mnie, choć jeszcze raz
Bym w lustrze dostrzeg choć na chwilę
Naszą wspólną fotografię...
Te wszystkie sekundy...
Za którymi z pokorą wedrować
Nakazał mi mój los...
Czy mogę kolejny raz
Mieć szansę zmienić najbliższy mi świat...

stary nie łam sie

autor

partyzant sitek

Napisany: 2005-01-01 Dodano: 2005-02-13 16:49:59

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie