Dławi mnie myśl

Dławi mnie myśl ,
że zapominam,
tych - którzy byli treścią życia .
Czasem wracają późną nocą
do uśpionego mojego życia.

Czym mam wypełnić przestrzenie
po nich. Nikt w niczym
nikogo nie przypomina.
Zatarte obrazy mgły rozwodniły,
sen nie przywraca Ich do życia.

Zostały uśmiechy
w niemych albumach,
dotyk dłoni na lasce odbity.
Sweter na drutach po nocych
robiony , gwóźdź wbity do otomany.

W niepamięć odszedł
Ich czuły wzrok .
Dobre porady się zestarzały.
Skurczył się także zasad trzos
i zdjęcia wypłowiały.

Chętnie założę na plecy
tornister i klucz na szyi
powiesić bym chciała.
Potem usiadła obok rodziców
w Ich czułe oczy bym spojrzała.

Kochane babcie przytulić
raz jeszcze i dopowiedzieć,
co wtedy nie śmiałam.
Dotrzymać obietnic danych
rodzicom , których tak często - nie umiałam.




czarnulka1953
23. 02. 2012.

autor

czarnulka1953

Napisany: 2012-02-23 Dodano: 2012-02-23 22:05:11

Ten wiersz przeczytano 397 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie