z dna nieba

dotykiem kryształowych źrenic
otwieram inny świat
to tak jakby dotknąć
dość jasno postawionych priorytetów
by pobyc chwilę
nim zaduma spojrzy w oczy
i odda wszystko
pozostawiając tylko imię

kiedy po wschodzie słońca
nikt nie poda uśmiechu
niebo ocieknie śmiertelną tęsknotą
o kroplach tak ciężkich
że nawet optymiści przestaną wierzyć

ale ty przecież kochasz
zapach deszczu...

autor

(wiki)

Napisany: 2005-12-12 Dodano: 2005-12-12 22:05:01

Ten wiersz przeczytano 381 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie