dno

I znowu... Kolejny tekst który dla wielu nie będzie
poezją... Czytaliście Morrisona? :) Nie, to nie jest
porównanie, jedynie taka luźna myśl :) A dno... Ma
wiele twarzy... Wszystkie są wykrzywione w ironicznym
grymasie i śmieją się... Widzisz... Znowu mnie
zmuszasz do myślenia... Nawet nie wiem czy mi się to
podoba, bo jeśli się zakotwiczyło już w mule...

Każdy ma swoje dno. Niektórzy ledwie je widzą "z
góry". Kiedy na nie spadniesz, ciesz się! Masz się z
czego odbić! Są tacy, którzy mają w nim dziurę - z
niej to dopiero ciężko się wydobyć.

Pozdrawiam:)

Moim zdaniem dno wcale nie oznacza, że gdzieś się leży
na ławce bez dachu nad głową, jest wiele innych
mozliwosci.. wiersz bardzo mi sie podoba)

No tak,rozumiem,ale uwierz mi,że
życie może być o wiele gorszym dnem,a miłość bywa
bolesna,to fakt,lecz może być również piękna.
Pozdrawiam:)

Przepiękna,cudownymi ubrana strofami proza życia pod
piórem tej poetki przechodząca w poezję - gratuluję!

Dlatego ujęłam to, że jest to " moje dno"

Smutno,ale uśmiechnij się.Pozdrawiam:)

Poruszajace slowa pozdrawiam

tak wygląda zazdrość i smutek,a nie dno...
Człowieka na dnie nie stać na szampana,bywa,że leży
gdzieś na ławce nie mając dachu nad głową...
Pozdrawiam serdecznie.
Dobrej nocy życzę i optymizmu:)