Do M***

że mieszkam samotnie, jak w żółw w swojej skorupie,
że czekam, na coś, w czego nadejście nie wierzę,
że nigdy nie mówię, o tym, co uważam za głupie,
że składam samą siebie w dobrowolnej ofierze,
Nieznośnie dziwisz się – jak przecież każdy,
Boli mnie to, bo jesteś dla mnie ważny...

czy pozwalam łzom kapać tylko w samotności,
czy moje rzęsy zawsze pozostają suche;
czy naprawdę uważam, że nie potrafię żyć prościej,
czy moje dłonie są zawsze zimne, a słowa – kruche,
Chciałbyś wiedzieć, lecz mnie o to nie pytasz,
A każdy uśmiech zachłannie chwytasz...

jak wyglądałabym w długiej białej sukience,
jak zareagowałabym na czuły dotyk,
jak śmiałbyś poprosić mnie, tak wrażliwą, o coś więcej
jak zadziałałby na mnie całus – jak lek, czy narkotyk,
Zastanawiasz się, odkąd mnie poznałeś,
Miło, że śnisz... o osobie tak małej...

autor

Kasia

Napisany: 2005-01-03 Dodano: 2005-01-03 17:55:25

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie