Do corki
Czasem jestes jak promien slonca,
Tak rozjasniasz dusze Twych bliskich,
Innym razem wiedzma wrzeszczaca,
Ktora za nic ma wszystko i wszystkich.
Raz balsamem sa Twoje slowa,
Emanuje z nich takie cieplo,
Potem w furie wpadasz od nowa,
Rozpetujesz na ziemi pieklo
I okielznac Ciebie nie sposob,
Jestes taka obca i dzika,
Nie szanujesz drogich Ci osob
Tylko ranisz je lub unikasz,
A to boli i nie wiadomo,
Co za chwile znow sie wydarzy,
Bo policzki juz Tobie plona
I za chwile ktos sie oparzy...
autor
Betty Morris
Dodano: 2008-01-24 21:46:45
Ten wiersz przeczytano 519 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
ślicznie opisałaś córkę, czuc miłośc matczyną w
wierszu, ale masz z nią trochę masz...wiem coś na ten
temat choc mój synek jest dużo młodszy ale też ma
humorki.pozdrawiam
I to sie nazywa burza hormonów:) ale ładnie opisałaś