Do czasu...

Powiew wiatru zgina spokorniałe nagie kłosy
Cichy szept niesie wiatr
Słońce znika za chmurą
A zmrok ogarnia świat
Ona nadchodzi
Czarny płaszcz łopoce na skrzydłach zefiru
Białe usta ze świstem wsiagaja powietrze
i mówią "Pójdz ze mną"
Suną za nią szeregi nieumarłych
Pochody śmierci krwawym śladem znaczą drogę
Ciagną sie aż do bladego świtu
Kiedy to jutrzenki uśmiech sprawi
że upiory znikną w czeluściach
Do czasu...

autor

Fallen Angel_666

Napisany: 2006-02-22 Dodano: 2006-02-22 18:07:47

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie