Do człowieka...
Kwiaty pragną kropli rosy
która zdobi ich oblicze
Słońce szuka wzrokiem cienia
aby żar ugasić chłodem
Człowiek - dąży do człowieka
W życiu drogi się nie liczą
ni zdobyte wielkie szczyty
ni odległość ni przestrzenie
barwy całej galaktyki
Czasem chce się do człowieka
W próżni w pustce
sens zamiera
i zamiata szare pyły
Ściera mgły hulaszczą walką
Człowiek szuka wciąż człowieka
I wystarczy za zaszczyty
za dorobek globu świata
ciepła dłoń dłoń człowieka
dłoń podana w trudnej chwili
Dłoń na którą właśnie czekasz
autor
jote
Dodano: 2017-05-31 22:13:08
Ten wiersz przeczytano 642 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam ciepło:)
Piękna refleksja :) Pozdrawiam serdecznie +++
wszyscy potrzebujemy bliskości drugiego człowieka
jego pomocnej dłoni...
pozdrawiam ładny wiersz:-)
Ale ładnie. Piękna refleksja.
Pozdrawiam.:)
bardzo ciekawy wiersz pozdrawiam
Podoba mi się, pozdrawiam :)
czasem chce się do człowieka
jeśli ten na ciebie czeka
wyciąganie kogoś z paści
kłopotów z nad przepaści
obowiązkiem jest każdego
lecz jak wiemy sami
jesteśmy na bakier z obowiązkami
Podoba sie wiersz., refleksyjny, zatrzymuje swoim
przemyskeniem, plynnie sie czyta.
Mysle, ze w zyciu, wszystko jest wazne, bo wlasnie to
"WSZYSTKO", to jest nasze zycie i aby nie czuc sie
samotnym, potrzeba nam jest drugi czlowiek, jego dlon,
jego serdecznosc.
Wiersz, na TAK.
Serdecznie pozdrawiam.:)